Ruhun yalnızlığında rüzgâra benzer hayat,
Esip geçer, insanda türlü izler bırakır.
Bir boyun eğiş önce, imânlı bir kanaat,
Sonra, hafızamıza türlü yüzler bırakır.
Can, bir sır aynasında sonsuza akan nesne,
İnsan bu sonsuz sırrın, bilinmez, neresinde?
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta