Hayattan Aşka Doğru... Şiiri - Alper Şirvan

Ruhun yalnızlığında rüzgâra benzer hayat,
Esip geçer, insanda türlü izler bırakır.
Bir boyun eğiş önce, imânlı bir kanaat,
Sonra, hafızamıza türlü yüzler bırakır.

Can, bir sır aynasında sonsuza akan nesne,
İnsan bu sonsuz sırrın, bilinmez, neresinde?
Yalnızlığın yuvası, kalbin bir köşesinde
Hasretin dağlarını öyle düzler bırakır.

Zamana yenik düşmek işte bu, anla artık!
İnsanın yolculuğu insandan da karmaşık.
Rabbine teslim olan ismi önemsiz aşık,
Bir karanlık gecede şen gündüzler bırakır.

İman dolu aşkıyla sonsuzda buluşup o,
Diliyle değil asla, kalbiyle konuşup o,
Çaresizlik çölünde ümide kavuşup o,
Bir muhabbet seline yaşlı gözler bırakır.