Hayattan Arda Kalan Şiiri - Hüsnü Avcı

Hayat yada hayattan arda kalan şey,
Şeytanın gör dediği yerden başlarmış !
Önce perdeler aralanır birer birer...
Baktığında gerçek yüzlerini görürsün SEVDİKLERİNİN..!
Ürperir korkarsın içinde bir sızı belirir...
SONRA kapılar aralanır tek tek peşi sıra... odalara..!
Eşiğine geldiğinde senden kopmuş bir parçanı görürsün kanlar içinde...
Sızın artar hayrete düşersin halen nasıl yakıyor canını !
Ve odaya girersin karşında bir ihanet en sevdiğinden kanın donar..! önce...
Sonra sadece... sendemi diyen bir fısıltı dökülür dudaklarından! sendemi?
Sızın artar kendini atmak istersin dışarıya fakat başlamıştır yolculuk iç dünyana !
Artık şeytanın aynasından bakıyorsun yine onun gör dediğine...!
Bir başka oda eşiğinde senden kopmuş bir parça kanlar içinde !
Yanmaya başladığını hissederek girersin odaya... karşında,
En süslüsünden yalanlar... kusmaya başlarsın içinden çıkartmak istercesine !
Yuttuğun anlarda mutlu olduğun yalanları !
Kusa kusa çıkarsın odadan bu kez eşikte kanlar içinde yatan parçanı görmezsin!
Sızının dindiğini hissedersin kasılmalar bittiğinde midende!
Son oda sessiz sakindir kafanı kaldırıp boş gözlerle bakarsın duvarlara !
Penceresi ve arka kapısı olmayan sade sakin bir oda..!
En son eşiğe takılır gözün..! kanlar içinde yüreğini gördüğünde anlarsın !
Artık canın neden yanmadığını !
Son oda sessiz sakindir tek şikayetin ağzındaki kusmuk tadı...! olur !
Ve şeytan çıkar ya bu tad ile ömür boyu yaşa ağzında !
Yada buyur der buyur hayat dediğin şey orda !