Hayatta Yalnızım Şiiri - Mustafa Duyar

Sessiz geçen gecelerde yaşayan
perişan halde olan boynu bükük insanım
her kime derdimi söylesem
çaresiz yoktur diyorlar öylecene kalanım.
çileli hayatı yaşadıkca
ben yaşamaktan vaz gecenim.

dağlara,taşlara,uçan kuşlara derdimi söyledim
caaresi yok dediler
yarab ben ne yaptım ki bu hayatı yaşayan oldum
her daim ağlayıp yüreğimi dağlayan oldum.
ben derdimden anlayaçak bir dost bulamadım
güller misali sararan oldum.

karanlık gecelerde
gezenim avera avare
sabah olmasını beklesemde sabah olmuyor
dertlerim eksilmeyip
hüzünle günlerim doluyor

bahtım karaymış kime ne demeye hakkım var
yaşanan dünya kimlere sarmalamış dar.

neşeli olan gönlüm yaralı
başıma bağladığım yazma karalı
güneş görmeyeli yüreğim pareli.

yaşamaz olsaydım hüzünlü anı
unutmaz oldum gecen o zamanları
cıhana abaktım bulamadım halden anlayanı

gecmeyi bilmiyor kederli anlarım
duyulan olmadı benim şanlarım