Hayatta Üşür Şiiri - Sevda Sevgi Laloğlu

HAYATTA ÜŞÜR

Yine gece ve rüzgârda konaklıyorum
Kış gelmiş yeniden aldırmıyorum
Yüzünde kış izi insanlar diyaframından
Geceye soluklanıyorum
Belki de soğuğu en iyi
O insanların yüzlerinden tanıyorum
Bunun için hep donarak yanıyorum
İçimin sıcak katmanları üzgünüm
Sizi yine istemeyerek
Soğuk hava kütleleriyle çarpıştırıyorum
Dışarıda umutların diş şakırtılarıyla
Üzerini hafif giyinmiş bir hayattır
Tiril tiril titreyen
Görüyor anlıyor kayıtsız kalamıyorum
Sarıyor sarmalıyor ısıtamıyorum

Yine gece ve rüzgârda konaklıyorum
Kış gelmiş diyorlar aniden inanmıyorum
Göğsünde taş sesi insanlar hırıltısından
Rüzgâra saklanıyorum
Belki de duyarsızlığı en iyi
O insanların hislerinden tanıyorum
Bunun için hep yoğuşarak sıcaklanıyorum
Algımın ürkek yamaçları ezginim
Sizi yine hürleştirerek
Bozuk sıva maddeleriyle savaştırıyorum
Her yanda duyguların düş lâkırtılarıyla
Pazarını redif bilinmiş bir sanattır
Rezil rezil kükreyen
Duyuyor soruyor yanıtsız salamıyorum
Deriyor yoruyor anlatamıyorum

Yine gece ve rüzgârda konaklıyorum
Geceye soluklanmak ve rüzgârda saklanmak
En güzel yaşamakmış zevkine varıyorum
Ve her şeye rağmen o sözümü tekrarlıyorum :
'Hayatımı hiç üşütmedim üşütse de hayat beni'
İşte bundan sonra yeniden kanatlanıyor
Yaşadığımı sanıyorum ...

[ Sevda Sevgi LALOĞLU ]