Hayatta Kalan Tek Şey Şiiri - Hasan Kahya

Gittikçe hızlandırmıştık hayatımızı
aslında biraz korku, biraz ıslak terli avuçlarımızı hissettik.

Ellerimizde kalan tek niyet bir an önce yaşamak
tamam demek ve ölmekti fani niyetimiz.

Sonra ne korku,ne yaşamak,ne'de ölmek düşüncesi beğnimiz'de
yaşadıkça ve ulaşılmaza ulaştıkça anlıyordu yaşlanmış gözlerimiz.

Geriliyordu sanki birden parmak uçlarımızda hayat
uykusuzca sabahın beşinde kuruyan ellerimiz ve yine sendin.

Yorgunluktan çatlayan tenimiz ve yangın,yangın kalbimiz
sensizlikte işgal altında kalan düşüncelerimiz
yanında birde bilinç altı varsayımlarımız'da varsa
sanki tanrıyı oynuyordu bütün düşüncelerimiz.

Yine sendin bütün umudumuzda umduğumuz bizden sonra
hayatta kalan tek şeydin yani sendin...