Hayatta Ben En Çok Ninemi Sevdim

— Ağıtsı şiir —
Tam on bir yaşımda öksüz kalınca
Anam oldu, canım oldu Gülizar,
Güneş solup karabulut sarınca
Babaannem, kucak açtı Gülizar.

Yaşam şerit şerit gözümde söndü
Anamdı, ninemdi direğim çöktü.

Garip köy çocuğu kente gelince
Yorgan kaydı, gönül çöktü, can nice
Anam! Anam! Sesim gidip gelince
Duyup geldi, sevip öptü Gülizar.

Gönül gücüm, ışığımdı o söndü
Anamdı, ninemdi direğim çöktü.

Üç güldük, koklayıp okşayan odur
Elimizden tutup dayanak olur
Yürek sevgisi sapasağlam durur
Gözüyüdüm, sakınırdı Gülizar.

Ağrı’daydım, üşüyordum, dünümdü
Anamdı, ninemdi direğim çöktü.

Anısı yürekte çörekli kor kor
Dayanmak kolay mı, gerçekten çok zor
Gözlerim sel oldu, ellerim mosmor
Geride yılların dimdik Gülizar.

Düşündükçe usum duruyor şimdi
Hem anamdı, hem canımdı, ninemdi.

Gülüm oldu, Gülizar’dan ad aldım
Işığımdı kaydı, yıldızsız kaldım
Sarsıldı evrenim, bozuldu bağım
Son solukta beni korur Gülizar.

Üç idik, çok olduk hep paralandı
Bizimle yad elde hep yaralandı.

Ölümünü duydum on yedi ekim
Sarsıldı benliğim, titredi beynim
Geçmiş, şerit şerit gözümde benim
Acın ile perişanım Gülizar.

Toprağın bol, yerin cennet dileğim
Evrenimden çekip gittin direğim.

Yaşın doksan dörttü, yüreğin kırk dört
Yine üşüyorum, gel üstümü ört
Eridi, yok oldu gönlümdeki yurt
Boğazımda düğüm oldun Gülizar.

Beni mutlu görmek isterdi gönlün
‘Muhsin’im! ’mi oldu, yine son sözün...