Pembe güller bile simsiyah şimdi
Hayat bir kasırga hala dinmedi
Beni bu hallere getiren kimdi
İstemiyorum bu renksiz hayatı
Baharlar niçin hazan gibi tatsız
İnsanlar şefkatsiz ve kayıtsız
Zaman çabuk geçiyor saatsiz
İstemiyorum bu hızsız hayatı
Ruhum iğneli fıçıda uyuyor
Gözyaşımı dindirmez içimdeki kor
Ruhumdaki isyanı susturmak zor
İstemiyorum bu tatsız hayatı
Diyorlar ki hayat toz pembeymiş
Gülmek güzel,lakin ağlamak neymiş
Sevilmek sevmekten daha elzemmiş
İstemiyorum sevgisiz hayatı.
1982
Kayıt Tarihi : 30.3.2023 23:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!