Hayatla ticaretin sonu Şiiri - Kemal Eyü ...

Kampanyasız başlamıştım hayatla ticarete
Ne ön ödemesiz alış veriş,
Ne her alış verişe bir fiş.
Ne bir alana bir bedava, ne uzun vadeli taksit.
Her aldığımı peşin ödemiş olsamda
İskonto bile yapılmamıştı bana.
Hal böyleyken bir gün
Ömrümün kırkyedi yıllık dökümünü
Tek bir faturayla önüme koyuvermişti hayat.

Ey hayat! ..
Nelerin faturasını kesmişsin bana
Her kalem mala yıllarımı vermişsin.
Yediklerim içtiklerim,
Sevdiklerim sevmediklerim
Dostlarım, dost görünenlerim
Neşeli günlerim, üzüntülü anlarım
Yollarım, yolculuklarım
Güldüğüm ve ağladığım zamanlar
Hepsi burada.
Ne kadar ince ayrıntıya girmişsin
Ve ne kadar kılı kırk yarmışsın bir bilsen ey hayat.
Gözyaşlarıma bile kaç sene yazmışsın
Hiç olacak işmi bu.

Günlerimi toplamışsın üşenmeden
Kırkyedi kere üçyüzaltmışbeşi
Bölmüşsün her kaleme
Kırk satırmı istersin kırk katırmı hesabı gibi.
Herşeyin bedelini peşin ödemedimmi ben sana
Şimdi neyin nesi
Bu gözüme sokmaya çalıştığın fatura
Neyin muhasebesi bu hesap dökümü
Zaten kıt kanaat
Zor zanaat geçinmeye çalışırken
Faturayı biraz şişirmedinmi ey hayat
Nerde bunun indirimi.

Bir kendime baktım boy aynasında
Bir elime tutuşturulan faturaya
Sonra kendime sordum utanmadan
Bu benmiyim bu fatura benimmi diye.
Saçlarım, yerini yellere bırakmıştı
Gözlerim, ellerimin yordamıyla yol buluyordu
Belim, kirişsiz yay gibi olmuştu
Zamanında uzun atlayan bacaklarım
Ayaklarımı yerlerde sürütüyordu şimdi.
'Zamanında uzun atladıklarına say ulan.' derken
Ayaklarıma
Ve zapdedemezken yüreğimin atışlarıyla titreyen ellerimi
Bu hayata bu fatura yakışmadı desem de
Her kalemi bana ait biliyorum.
İtiraz etsem kime ne
Anamı seven kadı hikayesi.
Boynum kıldan ince ey Hayat
Unumu eledim ama daha eleğimi asmadım inan
Hala seviyorum hayatı ve hayattakileri.
Gel, şu faturayı makul birşeylere çekelim
Ne şiş yansın ne kebap
Sende müşteri derdi yok
Bendeyse mazaret çok.
İki kalem oynatsan ne çıkar.