Hayatla müebbet Şiiri - Sabri Ceyhan

Hiç hoş değil öyle camdan bakman,
yolumu şaşırıyorum,
yönümü kaybediyorum,
ayaklarım bir birine dolanıyor,
bocalıyorum,
ellerim sırılsıklam oluyor,
ateş basıyor tenime,
hiç hoş değil öyle camdan bakman,
yapma hayat biraz serbest bırak,
Boğuluyorum…

Düşün bir istersen,
ben olmasam aksin nereye yansır.
hayat diyorsun,
sonra karışma.
Öyleyse camdan bakma,
susuyorum.
Niyetim müdahele değil,
aslında tek amacım sensin.
Ben ne kadar varsam,
sen o kadar özgürsün.
Düşünmeden yaşa beni,
zamana bırak her şeyi.
Farzet ki ben yokum.
Derinden aldığın o nefes de neyin nesi?

Hiç hoş değil öyle camdan bakman,
biraz tülü çek,
görmezden gel mesela,
Azıcık nefes aldır,
birkaç kelime de ben edeyim,
ayaklarım yere sağlam bassın,
hayallerim gerçek olsun,
hiç hoş değil öyle camdan bakman,
yapma hayat biraz da yaşat,
kendime geleyim…

Kendinsin zaten.
Ben aslında hep sendeyim.
Mantıklı ol biraz.
Susuz denizi düşün,
yıldızsız geceyi.
Şimdi dene yazmayı istersen.
Eksik kalmaz mı şiir?
Muhtacız birbirimize ey şair;
Güneş sensen ışığı da benim!

Hiç hoş değil öyle camdan bakman,
madem bırakmıyor yakamı bakıyorsun,
sevdiğimi de yanıma kat,
bak nasıl yaşanıyormuşsun,
gecen mavi bir mehtap,
gündüzün mavi bir güneş olsun,
hiç hoş değil öyle camdan bakman,
haydi hayat gülümse biraz,
mutluluk bizim olsun…

Hoşlanmadım senden,
ama mecburum.
Sen yoksan ben de yokum.
Sevdiğini istemişsin,
Onsuz katlanamıyormuşsun bana.
Haklısın ne diyeyim.
Elimden gelse,
sana bin sevgi vereyim.
Ama ben senim.
Hayat sensin şair,
buyur bırakıyorum,
git ve ona söyle,
Ne çok sevdiğini!
Sabri Ceyhan- Murat Karagöz