Hayatla Kavgamdır Hayat

Biliyorum, seninle aramızda kelimeler suskun,kifayetsiz ve doğru yerlerini çoktan kaybetmiş.
Gün geceye, bahar kışa gözlerini kırpmakta.
Sebebi sevdadır bu yanlızlığın.
İçimdeki değerlerin boyun bükmesi dir, yaprak dökmesidir sonbahar.
Ve solmasıdır sonbahar yürek ateşimin.
Ben bu sevdaya düşmeden önce tanıştım alacakaranlıkla,
Ben seni serseri kaldırımların sarhoş gülümsemelerinde tanıdım kara sevdam.
Yanlızlığımı sana katık ettim ve geceyi katil koynunda.
Kuru ayazlarımdan kaçan son trende bağlı umutlarım.
Alaycı ve soğuk şehir kaldırımlarında gözü yaşlı kaldı çocukluğum.
Şimdi seninle aramızda insafsız fırtınalar kopar.
Yürek sarsıntım dır hissettiğin her deprem.
Gözlerim sana bakmaya doymamışlığın mavisi.
Ve sözlerim sende kaybetmişliğimin tek adresi.
Yüreğim aldanır sandım zamanla,
İçime akıttığım zehri unutur sandım.
Bir zemheri ayazında körkaranlık, acımasız bir katil senin yüreğin.
Katilliğini bilmeden.
Şimdi ben yılansı koynuna aldığın son kurban.
Ey zaman...
Bende kalan son hazinemi sana verdim.
Gençliğimin gonca güllerini...
Daha ne alacaksın benden?
Ne kaldı ki geriye çocuk ellerimden?
Ne kadı ki gönlümün kurumuş yapraklarından başka.
Git hayat bırak yakamı, uğraşma benimle
Ben baharını unuttum.
İnatçı ayazlarından başka ne kaldı ki yumuk avuçlarımda.
Seninle aramızda soğuk savaşlar artık.
Ve aşılması zor kaleler.
Ve artık yılgınız aynı rüyayı görmekten.
Anlaşma yapamadık duygularımızla.
Ve bir porsiyon acılı aşk ısmarlayamadık hiçbir zaman.
Bırak hayat yakamı,yıllar önce iliştiğin yüreğimden çek git.
Ben bana verdiğin seni koruyamadım belkide.
Işıklarını çoktan söndürdüm cilveli caddelerinin.
Sen bana çiçekler sunarken ben bir adım daha yaklaştım ölüme...
Ve bir sıfır yenik başladım sana.
Seninle aramızda paylaşılacak tek şey artık ölümün katil elleri.
Ve soğuk nefesi ensemde.
Hazırım hayat çek git omuzlarımdan.
Ağırsın artık bu bedene...
Ben seni çoktan terkettim çocukluğumu aldığın yerde...