Hayatla barışamadım Şiiri - Ömer Dede Kılıç

HAYATLA BARIŞAMIYORUM.

Kız senin köyün karlı dağın arkasında,
Aramızda karlı dağlar var gelemiyorum.
Pembe elbiseleri giymiş gülün ortasında,
Kırmızı güle dönmüşsün seçemiyorum.

Sürmeleri çekmiş ela gözlerinin altına,
Gözlerim kör oldu kirpikleri göremiyorum.
Saçlarını dökmüş hilal kaşın üstüne,
Yar seninle göz göze gelemiyorum.

Ne deyim senin, kahırlı sözlerine,
Dillerim lal oldu, konuşamıyorum.
Ne olur nazar etme ela gözlerime,
Güzelliğine bakmadan yaşayamıyorum.

Karadeniz’in dalgaları sert bu gece,
Seninle sığ sularda yüzemiyorum.
Yağmur yağıyor hafiften ince ince,
Üşüyorum yağmurda gezemiyorum.

Ay buluta girmiş görünmüyor yüzü.
Al yanaktan doya doya öpemiyorum.
Platonik aşk yaşadığım İstanbul kızı,
Seni asla bir türlü unutamıyorum.

Kul Ömer, hastasın hem de çok hasta,
Bir türlü şifa bulup iyileşemiyorum.
Hayat bana neden çok erken küstü
Bir türlü hayatla barışamıyorum.

14.08.2018 Ömer Kılıç