Daha yokuşta nefesi kesilen çocuk,
İnişe gelince nasıl durduracak o dizler seni.
Belki de hiç yürüyemeyeceğim bir yola girdim.
Asla başaramayacağım,
Sonunu getiremeyeceğim,
Suçsuz insanları yerinden ettiğim…
Hiçbir şey başaramayacağım bir macera...
Acılar var, tuzaklar var insanlar kadar sinsi.
Nefis var, şeytan var.
Belki de sen varsın,
Felaketleri umursamayacağım.
Yıllardır aradığım,
Adını yüzünü bilmediğim,
İhtimalini kaybedemeyeceğim sen.
Yazımda olduğunu ümit ettiğim...
Ufak bir taşa takılıp yuvarlanmayacak mısın?
Niye yokuşta koşarsın çocuk?
Şair Zegan
Kayıt Tarihi : 25.11.2025 15:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
30 Aralık 2013




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!