Hayatın Yorgunluğu… Şiiri - Haydar Demoğlu

Yoruldu ruhun, yoruldu şu bedenin,
Bozuldu sağlığın, bozuldu düzenin,
Sırılsıklam, zom olmuş ayyaş gibisin,
Geçen ömrünü çift yaşamış haldesin.
*
Bir yanında kuyunu kazan insanlar,
Bir yanında da akrepler ve çıyanlar,
Kulaktan kulağa herkes bir şey söyler,
Hayatın yorgunluğu, mum gibi süzer.
*
Geceler kâbustur, işkence gündüzler,
Oktan da sivri, kurşundan beter sözler,
Güven yenilemez, yapmacık gülüşler,
Geçen anları, geri getiremezler.
*
Sevmek sanat, sevilmek sanatkârlıktır,
Ağızdan çıkanı duymak, erdemliktir,
Doğru yerde doğru lafta âlimliktir.
Bunun tersini yapan, yorgun cahildir.
*
Ne yaş kemale, ne eğitim cahile,
Hayattan ders almak, mantık, idrak ile
Bakış açısı, felsefeyle, menzille,
Toplumda belirle yerin, dilinle…
*
Hayat dediğin yontulmamış taş gibi,
Her zor bir yontma, olgunlaştırır tabi,
Ders almayan, paranoyak olmuş sanki
Hayat; yaşamı idare etmektir ki…
*
Demoğlu; takma boş ver gitsin dese de,
Bu kaçıncı; doldu çekmiyor sinede,
Yorulmuş ruh artık, bu mücadelede,
Ağızda terazi, yok kemik, dilde de…

Haydar DEMOĞLU