Hayatın yorgunluğu Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Hayatın yorgunluğuna gömüldü tüm kelimelerim
Bitkin, tedirgin hatta kaygılıyım
Aklıma olmadık sorular takılıyor kafam
Başka yerlerde kendi, kendine konuşuyor özlemlerim
Bir bardak demli çayla serinletiyorum
Sensizliği
Gözümdeki yaşlar yordu
Yollar yordu
Hasret yordu
Umucumun güneş batması ile yığılıyorum
İçinde kabuk tutan sancılarla kıvranıyorum
Küsen solan çiçeklerle kan ağlıyor sensizlik
Hayallerim çığlıklarla düşüp gözümü kapatıyorum
Dinliyorum yokluğu ve de varlığı
Küfürlerim boğuşuyor toprak kokusuyla
Ve yığılıyorum
Bakıyorum sağıma, soluma olmadık hesaplar yapıyorum
Yalnızlığımın en tepesine tırmanıyor düşlerim
Şehrin solak lambaları sensizliği aydınlatırken
Bendeki gizli kalan sensizliği düşürüyor kaldırımlara
Anıların bedenime bıraktığı izler yordu
Hüzzam dokumalı sensizliğin melankolik motifleri
Yordu
Hayat yordu
Kelimeler yordu
Hülyalarım gökyüzünün maviliğine dalıp gidiyor
Dualarımda, düşlerimde, hayallerimde seni arıyorum
Kapanan göz kapaklarımda sensizliğin meltemlerini hissediyorum
Poyraz gecelerimde dinliyorum sessiz uykulu sevdamla
Martıların çığlıklarında sensizliğin sarhoşluğunu dinliyorum
Yorgun ümitlerimi dinliyorum
Yorgunluğumdaki sensizliğin karıncalanmalarıyla gidiyorum