Hayatın Yokuşu

HAYATIN YOKUŞU

Yetmez mi yorularak çıktığım bunca yokuş
Biraz düzlük isterim biraz eniş isterim.
Hayat zehir oluyor yaşamak cefa olmuş
Hayatın düzlüğünda normal hayat isterim.

Yetmez mi bu ayrılık çekilen bunca hasret
Yaşanan istikballe biraz huzur isterim.
Yokuşları çıkarken yorulmuş bizim hayat
Hayata mağlup oldum kafi gelmiyor ferim.

Yetmez mi bunca zulüm İzleri yitirdim de
O izlerin peşinde ağır aksak giderim.
Ümidim yok bilirim çabamı da bitirdim
Gidene değil sözüm bahtımadır kahırım.

Ne beddua ederim ne şikayet ederim
Beyaz atlı bul yaşa bana olmasın tasa.
Kaderim buymuş diye buna şükür ederim
Boyun eğer katlanır kaderde gelmiş başa.
- 08.08.1960 – İslahiye

İsmailoğlu Mustafa YILMAZ – İstanbul