Hayatın Yaşam Tarzı Şiiri - İbrahim Yay

Olayları ele alalım her biri kum tanesinden.
Yaşandıkça akıyor avucundan istemediğin kadar.
Bir yandan tut veya aksine kendi haline bırak,
Başlıyor sorunlar yaşananların en temelinden.

Bir bebek yeni doğmuş sakin sakin uyukluyor.
Herhangi bir etkenden dolayı bazen de ağlıyor.
Görüyorsun küçücük bir canlı hayatta yer ediyor,
Anladıkça çoğaldığımızı, git gide yaşlandığımızı,
Bir anda anlayamadığın bir acı kalbine biniyor.

Her geçen saniye, anlatarak aktaramayacağın kadar,
Çok fazla var yaşanmış, yaşanıyor, yaşanacaklar...
Gözlerin daldıkça, sessizlik hakim oldukça bazen,
İnsanlar ölüme yaklaştıkça aksine korkacaklar.

Felsefi bir kavram desem bile yoktan var oluyor,
Halihazırda her şeyin bir felsefe kavramı olmasından...
Ele alıyor düşünceler konuları birer birer yerine koyuyor,
Ne farkı varki benzetmelerdeki kum tanelerinden?

Özünde sözün sonuna gelmeden zaten bitirmişiz...
Sözünde özün anlamı kalmadıkça üstüne de koyamadık.
Sadece bir düşünceyi ele aldıkça sade, ikisi veya daha fazlası varken,
Farklı herhangi bir şey denemedikçe, paslanmışız,
Hayatın sözde acımasız deformasyonuna dayanamadık,
Kalbimizi açıp da akıl ile, ilimi geliştiremeden yaşlanmışız.