Hayatın Uzun'ca Çalınması

Hiç hatırlamadığımız bir vakit,
Hiç hatırlamadığımız bir yerde,
Ölmek üzere doğmuşuz bir çeşit
İnsan, yaşanmış hatıradan kesit…

Silsek hatıraları, benlik nerde?
Beni ben yapan başkaca ne olur?
Ölümle sonlanmak mı alelâde?
Hayat anlamsız geldi şimdilerde…

Tapınmazsan “yakarım” diye buyur;
Böyle erdemli Tanrı olur mu hiç?
Kabul görmek için narsisizme başvur…
Bu işte ya Tanrı ya erdem yoktur.

Ne kaldı başka hatıradan hariç…
Yol “hiç” olmaya giden bir seyahat;
Bu kısa ömrümüzde bir-iki piç;
Küçük hesaplar yapmaz olur mu hiç?

Yüz yirmi sekiz milyar dolar anlat!
Kaç insanımın emeği var sende?
Var eder misin ötede bir hayat?
Peki, ölmezlik için abıhayat?

Doymaz kaç kişi var senin hanende?
Üç günlük Dünyada gereği var mı?
Biraz sohbet, biraz gülüp, bazen de
Hüzünlü beklemek nihayetinde

Yaşam buydu, ölene dek anlamı;
Bilineni çaresizce beklemek…
Bilmek, insan lanetinin bir kısmı,
Değiştirememek ise tamamı…

Gereği var mıydı yani dümbelek?
Sen biz gibi hiçliği tadacaksın…
Bedenlerimizi yiyecek böcek,
Ne rüya var… Ne his… Ne de bir bellek

Toplumun hayatını çalacaksın,
Hayat, Dünya'da bilinen tek gerçek
Ve her şey, çalacak kadar alçaksın
Sen, Süleyman’ın tozu kadar aksın