Hayatın Tuhaf Rengi Şiiri - İnan Karataş

Kaybolduğum bir hayatın tuhaf rengiydi
Eskiyen bir yalnızlığın penceresinden gördüğüm.
Ürperdikçe güvercin uçuşlarının telaşlı kanatları
Ölümün serinliğiyle kapalı bir semada durdum.
İlerleyen bir hayatın farazi bir yüzünde
Ayıklanmış bir sevincin yollarında boyandı hüzün.

Eprimiş bir dünyanın kıpırtısıydı yaşanan
Başkaldıran diplerde tazelenen başlangıçlarda.
Sancıyan bir duruşun rengiyle balkıdı
Kanayan ruhumun esintisiyle yola çıkışım.
Esriklik yayan bir kudretin acemi esiriyim artık
Gözlerimde eriyen tuhaf bir rengin gülüşlerinde.

İçten bir sessizliğin yapraklarında uzanan
Belirsiz seslerin gümbürtüsünde yeşil yeşil aktım
Narin bir kelebeğin meneviş kanatlarında.
Rüzgar olup koku yayan bir dinginliğe vardım
Eriyen bir bulutun toprağı besleyen tenhalığında.
Yumuşak yumuşak aktı yollar biten kaynağa doğru.

Düşlere açılan bir kısır döngüydü
Hayatın tuhaflığından serpilen pınarların hareketi.
Tahayyül ettiklerimin en dip sokağında
Dönüp dolaşıp hislere gömüldüğüm yerdeyim
Düştüm pırıl pırıl bir hiçliğin düşlerinden,
Durdukça ilerleyen bir hayatın kollarında uyandım.

(Haziran, 2019)