Hayatın Tozlu Yolları Şiiri - Ferhat Eren

Tozlu yollarında yürüdüm hayatın
Dağlarında üşüdün,ufuklarını seyrettim
Karanlığında arşınladım günlerini
Güneşinden medet umdum kör etti yıldızlarımı
Yalnızlığımı hapsetti bazı baharlar yüreğimi

Yürüdüm tozlu yollarında hayatın
Karlı yollarını yarıp geçtim geçitlerinden
Çilelerine umut bağladım,ardındaki gelecek için
Sabır taşlarına oturdum,dinlendim,yorulduğumda yükünden
Hayattan iki nefes almak için

Gülen baharların hayat çiçeklerimi soldurduğunu seyrettim
Çınarları eş tuttum kendime fırtınalı günlerde
Sıkı sıkı sardım köklerimi toprağıma yıkılmamak için ellerinde
Acılara,kahırlara,ihanetlere mezar kazdım yüreğimde
Bir elimle ihanetleri boğdum,bir elimde umutları tuttum hep

Yürüdüm,koştum,hissetimde yaşamaktan yoruldum
Bir çiçek gördüm hayatın kenarında,beyaz renkli,temiz yüzlü
Bakışları yıldızlardan sıcak,ruhu melekler kadar temiz
Gözlerine baktım ürkerek,ellerimi uzattım ellerine korkarak
Sevmenin gücünü fısıldadı kulağıma,aşkın gücünü yüreğime nakşetti

Kaybolduğuma inanmışken meçhulleri içinde
Tuttu ellerimden,dalgın gözlerimde hayatı yeniden diriltti
Dipsiz kuyularda yuvarlanan çaresizlikleri çere yaptı
Güvensizliklerim yüreğinin kollarında zincirlerinden kurtuldu
Kara çalıları huzur dolu bakışlarıyla tarumar etti.
Hayat gözlerde başlarmış,yürekte yaşanırmış,göğün mavisi nasıl kucaklanırmış keşfettim
Karanlıkların gözlerde nasıl boğulduğunu,
Başımı dizlerine koyduğum melek yüzlerde seyrettim...