Sevginin ipek sargılarına sardım acılarımı,
Rüzgar gibi yön değiştiren aşklar yaşamadım,
Kendi yatağında akıyordu ab-ı hayat
Acılarında hayatın içinde bir tılsımı var.
Küremizin musikisini içinde taşıyanlar,
Ayak bastıkları her yeri cümbüşe çevirdiler,
'Kötülüğü yine sevginin tılsımını alt edecek,
Kötülük yeniden dirilene kadar,
Uzun ömürlü kötülüğün karşısında iyiliğin kolu kısa kalsa da;'____________
Hayatın 'TILSIMI ' Sevgiydi..Bunu hepimiz biliyorduk. Yoktu aslında başkaca gizi , büyüsü..Ama işimize gelmiyordu. Bile bile sevgiyi yok ediyorduk. Hem de ne için; üç kuruşluk çıkarlar uğruna.
Çocuk masumiyetinde kaldı sevgiler, büyüdükçe tamamlanmamız gerekirken şiirin de dediği gibi eksildik...Bir şarkı geldi aklıma.*Biz büyüdük kirlendi dünya...*Kirlenen biz miydik, dünya mıydı? Üstelik dünyayı da biz kirletirken.
Çok güzel bir şiir okudum. Yolun açık, kalemin daim olsun kardeşim. Selam ile.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta