İçtiğim kahvenin telvesinde rastlıyorum sana
ve parmağımı batıra batıra fincana,
kazıyorum telveyi son damlasına kadar.
ne falına bakılsın istiyorum
ne de bir yabancı bulaşıkçının eli değsin istiyorum fincanıma.
Sahipleniyorum kırk yıl hatırı olan tüm anılarımı.
bu sıkıntı bu keder, ruhumu daraltıp geniş ovada küçülten herşey,
benim olmayan hayata bağlanmaya çalışmam,
benimmiş gibi yapıp herkesi kandırmam
ve bundan çok yorulmam,
yorulduğumda şekeri bol bir kahvede sana rastlamam,
huzuru telvesinde bulmam,
sırf sana hayatın telvesinde rastlamamdan...
Kayıt Tarihi : 21.6.2010 14:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)