Hayatın Tekrarı Yok Sevdiğim

neredesin ey umut
kaldırın örtünüzü artık yarınlar
dağılsın sisler bu güzergahta
bu meçhuliyet ne ağır bir yüktür cana
belli ki toprağın altı daha şeffaf üstünden
gözlerim kamaşır görünmezliğinden

sallayıversem şöyle elimin tersini
dağıılır mı ayaklarıma dolanan kara bulutlar
kalkar mı göğsüme basan o ağır yumruklar
çekilir mi dersin başımdan bu duman

“unutmak”” ne iyi,ne vefalı dost,akıla inat
beynin hücrelerine sarmalanan o hatırat
koparır yüreği yerinden en şedit biçimde
kalbim bilinmezliğin kıskacında berbat
bir ruh son defa koşar dalgalara,bir uçuruma
bakmak istediği an bir kurşunun tadına

sen de bilirsin yaşanmamışlık nasıl acı verir insana
uçup gitmiş sendeki yıllar dokunmadan bana
ah ne acı tükenmekte olan hayatın son kertesine yetişmek
yaşananları yaşanmamış kabul etmek ve devam etmek…

bir tesellidir artık karanlığa açılan o pencere
hayal kurarsın göremediğin yaşamadığın her şeye
mutlu bile olursun,şükredersin elinde var olana
çünkü yokluk kanaatkar olmayı öğretir insana

ey yokluğunda hayaliyle avunduğum sisli dünyamın perisi
ey geç bulup bağrıma bastığım yüreğimin sesi
bir muştusun artık Tanrı'mdan çırpınan gönlüme
yıkmadın dünyamı hasretle dokunduğum gün gözlerine
umudun yalancısı çıkarmadın güvenen gönlümü
ben de emrine amade ettim kalan ömrümü

dünyaya bir daha gelemeyiz ey güzel gözlüm
pişmanlığa yetmez ne senin ne de benim ömrüm
hayatın tekrarı yok sevdiğim,felek indirmeden perdeyi
gel artık ertelemeyelim yaşayamadığımız hiç bir şeyi

Hüseyin Celep-27.04.08/Ankara