Hayatın Taşlı Yolları; Zor Yollar

Hayat yolunun taşlı sokaklarında
Nice düşenler, nice yara alanlar var
Bizse kitapların arasında gitmeye çalışıyoruz düşe kalka
Bazen küçük bir ayak kayması, ve tepe taklak, kelimelerin üstüne
Dizlerimiz kanıyor
Kelimeler kaçıyor can havliyle
Gözlerimizde bir yorgunluk senfonisi
Beynimizde en delisinden bir metalika

Onlar sokaklarda, yollarda, binalarda, bilet kuyruklarında
Kimisi otobüste, kimisi arabada, kimisi tramvayda, kimisi vapurda
Bizlerse Dekart'ların, Lanson'ların, Kundera'ların; kitapların arasında
Onlar orada biz burada herkes bir sınav telaşında

Dışarıda insanlar yürüyor
Yollar araba dolu
Kulaklarımızda sesler,
Kulaklarımızda araba kornaları,
Kulaklarımızda tramvayın raylarda bıraktığı hatıraların acı iniltileri
Biz;
Kimimiz bir odada
Kimimiz bir kütüphane köşesinde
Masalar öğrenci dolu
Kulaklarımızda mırıltılar,
Kulaklarımızda yorgun nefes alışlar,
Kulaklarımızda sandalye tıkırtıları

Hayat yolunun taşlı sokakları
Kimisi bedende, kimisi beyinde
Geçmeye çalışırken engellerden
Yorgunluklar, uykusuzluklar
Yüreğin ağırlaşan adımları
Ve sıkışan bir bellek ya da kalp
Aklım duruyor, kalbim ağrıyor derken
Akıp geçen bir ömür hikayesi
Bu yoldan geçen milyarlarca silik ayak izi
Mİlyarlarca tükenmiş nefes
Hayatın tanınmayan kahramanları belki de

Bir hayat yolu
Yaşamak için katlanılan taşlı bir yol
Bir gün alınmak üzere verilmiş bir emanet
Emanetin verdiği ağırlık,
Düşürmemek, kırmamak, kaybetmemek için verilen uğraş
Yorgun bedenler
Uykusuz gözler
Islak yürekler
Bilinmeyen, görülmeyen, tanınmayan milyarlarca emanet ruh
Bir gün geri verilmeyi bekleyen
Kabul eden, etmeyen
İsteyen, istemeyen
Farkeden, farketmeyen ben, sen, o ve onlar
Yüzler, binler, milyonlar ve milyarlar

Hayatın taşlı yolları; zor yollar
Tükenmiş, bitmiş, bitmeye mahkum adımlar..