Hayatın Tadı Şiiri - Nesrin Pekinsel

Annemin eli tadında yemekler yaptım,
hatta onunkilerden lezzetlisini bile.
Çünkü kendi tadımı kattım
yüreğimin hüznünü tuz,
mutluluğunu şeker niyetine.
Eh acılarımı da erittim içlerinde...

Afiyetler olsun,
kazanıp getirenlere
eline sağlık diyenlere,
beğenip takdir edenlere.
Kusur bulup, burnunu kıvıranlara
hepsi helal olsun herkeslere.
Boğazımızda kalmadı asla,
haram lokma karışmadı da.

Yemeğin tadı, insanın mayası
birbirinin tıpkısının aynısı
tatlı, tuzlu, acı, ekşi
karmakarışık ve çeşitli.
Kimi insan ana yemek,
kimileri garnitür.
Ara sıcak olanları
ortaya karışıkları
çerezleri, çıtırları.
Kart horozları,
vamp tavukları
kaşarları, tiritleri, piliçleri
çiğ kalmışları, çok pişkinleri
es geçersek ayıp olur değil mi?

Tadına varsak da, varmasak da
yesek mi, yemesek mi diye kırıtsak da
hayatın bize sunduklarını, ister istemez
yedik işte bir güzel hepimiz de.
Ve yiyeceğiz daha hapursa da, köpürse de...

28 Ekim 2012