Hayatın Ta Kendisi Şiiri - Süleyman Ergül

Bir çiçek açar önce, bahar kokar sokaklar,
Bir deniz dalga olur, yalar kayalıkları,
Bir tren uçar gider, hasret yüklü vagonu,
Bir çekiç örsü döver, çınlatır ortalığı.

Bir balık ağa düşer, saat sabahın beşi,
Düşer takvim yaprağı, işte akşam güneşi,
Bir çocuk ıslık çalar,sırtında çantasıyla,
Bir kadın yorgun yürür, pazar arabasıyla.

Bir şoför kol dışarda, sigarayı tüttürür,
Bir ezan göğü deler, kulu arşa götürür,
Bir dede bastonuyla, tam köşede görünür,
Ninenin seccadesi kıbleye döndürülür.

Zamandır gelir geçer, kimse saymaz yerinde,
Hem düşen hem de kalkan, olur her seferinde,
İmtihan bu herkesin ayrı ayrı yazısı,
Kimi maldan zengindir, fakir kalır bazısı.

Hayatın ta kendisi, herkes alır payını,
Boşa geçirme ömrü, hazırla azığını,
Daha ne baharları, düşlediğimiz andan,
Bir tabutta omuzda, oluruz anlamadan.

02.12.2014