Hayatın Sonbaharı Şiiri - Selami Utkan

Hayat, sonbaharda yaşlı bir çınar ağacı,
Güz geldiğinde gövdesine saplanır acı,
Ansızın yere dökülür yaprak yaprak,
Düştükçe hepsini toplar kara toprak,
Rüzgar kalanları uçurur kucak kucak.

Yapraklar azaldıkça kuşlar da uçar gider,
Çevresini saran yaban dostları da biter.
Sonunda çıplak kalır kışı mevsimi gelince,
Büyük acı çeker dertler gövdesini delince.
Geceler artık erken çöker çınarın üstüne,
Rüzgarlar daha sert vurur yaşlı yüzüne.

Kurudukça birbirine yapışır bütün dalları,
Sarmak istese de dostlarını, boşta kalır kolları.
Artık yapayalnız kalmıştır koca ormanda,
Kimse kalmaz yanında bu zor zamanda,
İçindeki son umutlar da biter sonunda.

Yanında ne kalır bir dostu ne de eşi,
Son kez yüreğine almak istese de güneşi,
Yine de ısıtamaz ruhunu ve bedenini,
Çaresizce terk eder bir ömürlük yerini.
Kara kışın soğuk fırtınaları estiğinde,
Hayat da son bulur onun gövdesinde.

Selami UTKAN