Hayatın Sırrı Şiiri - Osman Deniz

Bir beşikte bulundu ruhum
Bir mezar taşının gölgesinde
En tenha sözlüklerde gizliydi sözlerim

Seslenişim sessizlik olup çıkmadan
Sırlar eskimeye yüz tutmadan
Yabancı ağızlara düşmeden, eğilip bükülmeden
Sükûtu ısırmadan önce dudaklar
Henüz kırılmadan yorgun aynalar
Ya da henüz sızlarken kırılan camlar
Tezgâhlarda dokunurken kefen bezleri
İsteksiz çivilerle çakılırken henüz tabutlar
Her hayat bir roman vehmiyle yaşanırken
Dualar yükselirken evlerin çatılarından
Zikirler, nefesler can verirken kalplere
Karanlığın hışırtısı yayılmadan geceye
Geceler henüz yorgun bir akşamken
Kırışmadan güneş, küllerini dökmeden ufuklara
Islatmadan gölgesi tüm gözleri
Çiçekler hâlâ gülümserken göklere
Hüsuf küsuf tutmadan göğün kapısını
Denizler toz tutmadan
Su çözülmeden küften önce
Külden ve isten önce ateş
Ezberletmeden her geçen gün ölümü
Saatler miskin miskin mırıldanırken tik-tak
İzleri çözülmeden sevabın
Göğüsten sızmadan günahlar
Kalplerde kurumadan sırılsıklam aşklar
Birikirken ecel, taşmadan önce
Kanın tıkırtısı kesilmeden damarda
Kan köpürmeden can küpeştesinde
Yorgun gönlün gel-git i çekilmeden

Bin bir tercüman çevirsin sözlerimi
Kelimelerin sancısı dinmeden önce
Belki çözülür sırrı hayatın…