30.06.2000 / İstanbul-Ankara-Bursa-Kahramanmaraş
Değişik, duyulmamış imgeler,
Ve gözümde iz bırakıyor rengarenk simgeler.
Sanki gökyüzünü boyuyor sevgi,
Ve deniz mürekkep olmuş sanki.
Bulutlar pamuk belki gerçekten,
Neden olmasın ki?
Güneş neden karamelden olmasın?
Dünya bu kadar acıyken.
Ağacın yeşili ve gökyüzünün mavisi,
Kanın kırmızı sıcaklığı kalpteki,
Bir kez yaşanıyor bu hayat ona göre yaşa,
İkinci kezmiş ve son kezmiş gibi.
Mutlu ol ve mutlu etmeyi bil,
İnsansın sen ve hayatın senin.
Bu dünya sana kurban ve evren,
Yeter ki emanetin değerini bil sen.
Kayıt Tarihi : 8.12.2019 23:30:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!