Hayatın Sayfaları Şiiri - Erdal Açıkgöz

Birer birer kopup gidiyor ömrümüzden
Sararıp dalından düşen, çaresiz yapraklar misali, hayatın sayfaları
Hiç bir şey gelmez, gelemez elimizden
Durduramayız geçip giden zamanın içinde kopup giden sayfaları.

Kimin hayatı kaç sayfadır bilinmez
Kim zamana karşı yarışır tahmin bile edilmez.
Denize düşen bir dal misali, oradan oraya sürüklenir durur insan
Kapılmıştır bir kere sulara, artık geriye dönülmez

Hayatın kaç sayfa olduğu değil
Sayfaların hangi renkte olduğu daha önemlidir aslında.
Tertemiz, bembeyaz kalmış sayfalar biryanda
Simsiyah olmuş sayfalar öbür yanda
.
İnsan bu iki renk arasında yaşar sonuna kadar.
Siyah ve beyaz birbirine zıt iki renk
Elimizle tutamadığımız, gözümüzle göremediğimiz
Yalnızca geçip gittiğini fark edebildiğimiz
Ve zamana karşı direnen çaresizliğimiz.

Hayatın sayfaları ve biz, siz, herkes
Bu sayfalar içinde kaybolup gider, yaşamın bir yerlerinde
Bazen kendini çok uzaklarda bulur bir başına
Bazende çok yakınlarda sevdiklerinin yanı başında.

“ Son sayfanın ne zaman, nasıl kopacağını beklerken hayatta
Çokta düşünmeyiz yolun sonunu bizler aslında.”