Hayatın Rengi Şiiri - Arif Toprak

hayatın rengi

yatağa değil
sevdamızın koynuna uzan
uykunun en tatlı anı
bırak şehir nerede uyursa uyusun
üzeri önlüklü
simitçi çocuklar mutlu
boyacı çocukların elleri sıcak
bir ucundan ben tuttum sevdanın

yetim dağlara ismini ektim
tarlalara sevdayı
baharın nazlı çiçeklerini okşadım
saçlarını güneşten kopardım
gözlerini gök mavisinden
ellerini beyaz bulutlardan
yüreğini engin denizlerden

aysız geceler yok artık
kendi köşesine çekilmiş
göz kırpıyor bize
karanlığı paçavra gibi fırlattım bir köşeye
hasretle hasret giderdim
yıldızlara saçlarını serptim
ve yüzüme

yüreğime ışık düştü
kırıldı yalnızlığım
beni terk etti
aklımla tanıştım
sen hayatın rengisin

ekim/05