Her biri bir güneştir, sudaki kabarcıklar,
Binlerce parıltının, gözü göğe dikilir,
Gelip gider öndeki, sonraki kabarcıklar,
Sönerek gizlenirler, deryalara çekilir.
Her bir köpük göz kırpar, kaybolur parıltısı,
Gelen yeniden almış, ışıkla şırıltısı,
Peş-peşe takılmıştır, güneşten görüntüsü,
Şemsin daim ışığı, kabarcığa verilir.
Gelen gider sırayla, pırıl-pırıl görünür,
Bunlar aslen geçici, bir ışığa bürünür,
Güneş gökte daimi, bunlar yerde sürünür,
Kaybolur sonra bunlar, derinlere ekilir.
Yürekler kabarcıktır, sönüp gider buradan,
Yeniler parıldıyor, hayat gelir oradan,
Parlayan fâni imiş, parlatıyor Yaradan
Yok olup gitti sanma, meçhul yere dikilir.
İşte; Şems-i Ezeli, vermiştir o nur’unu,
Kabarcık gibi dünya, aldığı sürûrunu,
Parlaklık bekâ billah, işletir umurunu,
Değil kaçıp kaybolmak, bâki yâre çekilir.
11.06.2010
İstanbul
Kayıt Tarihi : 13.7.2010 20:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
beğeniyle okudum.Yüreğinize sağlık kaleminizin devamını dilerim saygı ve selamlar hocam Allaha emanet olun
tevhit
Her zamanki nefasetinde bir derin şiir.
Kutluyorum.
KUTLUYORUM
TÜM YORUMLAR (33)