Hayatın Ölümü Şiiri - Mehmet Akif Baltutan

hazan gözyaşına süresiz vurgun
dil düşkünü kelimeler hissetmekten aciz
apar topar dökülürken yerlere
geceler derin bir uykuyu taşır ötelere

ben toprağın kokusuna hapis
sonbahar yaprağına tutkun
yüreğimde ki korku habis
gülümserken hayat yüzüme
camdan görünür apaçık duvar
yaşanmamış ömür ölümü nasıl bilsin
kimbilir duvarın ardında neler var

mevsimlerden bir mevsim
günlerden bir gün gelecek
o saat gözlerim kaybolup
kirpiğimin ucundan düşecek düşler
kıyâmet kopacak evrende
beni arayacak dünya
özleyecek
bastığım toprak içtiğim su
sevdiğim insan yolumu gözleyecek

bilecekler zamanla
geri dönmeyeceğim
sırtına atlayıp dörtnala giden atın
sonsuza doğru gideceğim
ölümüm ölümü olacaktır hayatın
fakat ben bunu bilmeyeceğim