Hayatın Namlusunda Şiirler

Yorgun göz kapaklarım uykusuzluğa direnirken
Yine şiir çaldı kapımı.
Böyle olur hep, ne zaman kalbime buyur etsem geceyi
Bir şiir çıkagelir hemen.
İnce bir sızı kaplar yüreğimi.
Kirpiklerimden süzülür damlalar.
Ama gösteremez dökülme cesaretini.
İçimde büyürken dertler,
Ben susarım; konuşur dizeler,
Kimi zaman ayrılığı dillendirir,
Kimi zaman en yalın halini aşkın.
Bazen şahidi olur kahkahalarımın
Ama çoğu zaman ortağıdır yalnızlığımın,

Hiç haber vermez,
Ne zaman açık bulsa kapısını yüreğimin
Sessizce süzülüverir içeri.
Ben söyleyemem ama söyletir içimde birikenleri.
Ve en çok hangi huyunu severim bilir misiniz;
Öldürür bütün kötülükleri.

Ve şimdi;
Hayatın namlusunda şiirler
Kalemi çektiğimde ölecek bütün kötülükler.