Hayatın Matematiği Şiiri - Seyhan Korkmaz

Baktım kendi kendine' hayat çekilmez' diyor
Feleğin düğümünü bir türlü çözemiyor
Herkes kalabalıkta o boşlukta geziyor
Bir gün çıksa bile tekrar girdaba düşüyor
Hayatı anlamamış hiç bir oyun bilmiyor
Herkes kuralı biliyor o uyum sağlamıyor
Hep sebepsiz şüpheler, umutsuzluk yaşıyor
Çoğunlukla bindiği dalı yine kendi kesiyor
Arıyor ama mutluluk... bulamıyor
Nasıl yaşayacağını hiç mi hiç bilmiyor
Hayatın denklemini bir türlü çözemiyor

Oysa denklem basitmiş
Şimdi bunlar nereden çıkmış?
Sevinç ve elem bölünce değerlenir
Bazen yanlışlar doğruyu götürür
Bazen küçük iyilik büyüğüne bölünür
Muhabbet husumetten her zaman büyüktür
İyilikten kötülük hiç bir zaman çıkmaz
İki zıt duygu birbirine katlanmaz
Çoksa eğer iyilik bazen elde de kalır
Elde kalanın hepsi komşuya atılır
O, iyilik komşuyu toplar, tam yapar
Hayata bir renk belki anlam katar

Sonra gitmiş bir Alim’e sormuş:
-Ben böyle öğrendim ama durum farklıymış

Alim kalkmış yerinden gözlerine bakmış
Demiş senin sevgin hudutları aşmış
Yüreğini dinleyen bir insansın demiş
Gerçeği anlamazdın yoksa diye eklemiş

-Annemden öğrenmiştim ben matematiği
Yaşadıkça öğrendim bir gün hakikati

-En doğrusu bilesin ki annenin matematiği
Sen hep dinle, yine dinle anneni

-Bil ki duygular yaşantıyla değişir
Hayatın matematiği sayılarla çelişir
Göreceksin ki bir gün yüreğin helalleşir
Hasret ve vuslat yine kucaklaşır
Hakikat ve içtenlik yine selamlaşır