Hayatın Kıyısında

hayatın kıyısında bir adam
cebinde emanet nefesleri
aşkına yalvarır gibi
kahramanlık türküleri söylüyor
kitabın tam ortasından
mezartaşları biliyor sırrını
bir de özlediği yağmur

aşıklar düşüyor yalnızlıktan
çivilerin ucundan damlayan kan
kaynatılmış kuyulardan gelen çığlık
ve yağmurun okşadığı nakış
aşıklar unutmadı
unutamaz çünkü
alınları çürüten yazısını

söyle şimdi aşkım
hangi ahit bizden yeni
daha kaç sevda düşsün toprağa
kaç kanat çırpımı bu gökyüzü

söyle şimdi alınyazım
yüreğinden gelen çağıltılar
topraktan elleri neden ıslatamamış hala

hayatın kıyısındaki adam
avucunda son kurşun
serçelere yetecek kadar ekmek
gözlerine sürecek kadar yalan istedi sadece
bir kadına dokunur gibi
ağlayacak

hadi gel canım korkma
düşelim bu uzun ve susuz yola
uzamasın sürgünüm

söyle onlara canım bilsinler
bilsinler ki adımı adının yanına yazacaklar
kanımdan çocuklara aşkı anlatacaklar