Hayat, kat kattır; Evlat!..
İnsan, hayata gelince anlar; Evlat!..
Önce yukarı kata bakar; Evlat!..
Hep özenirsin, ikinci ve üçüncü katlara
İkinci katta; Anne ile Baba vardır evlat
Üçüncü katta; Dede ile Nine vardır evlat
Sen unutma; Birinci kattasın, Evlat!..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta