Hayatın Katları Evlat! Şiiri - Tahsin Koç

Hayat, kat kattır; Evlat!..
İnsan, hayata gelince anlar; Evlat!..
Önce yukarı kata bakar; Evlat!..
Hep özenirsin, ikinci ve üçüncü katlara
İkinci katta; Anne ile Baba vardır evlat
Üçüncü katta; Dede ile Nine vardır evlat
Sen unutma; Birinci kattasın, Evlat!..
Zaman gelir, genç olursun; Evlat!..
Evlenir yuva kurar, hayata düz bakarsın; Evlat!..
Bir gün bakarsın, üçüncü kattakiler; Evlat!..
Yani! Dede, Nine yok olmuş; Evlat!..
Çocuğun olur, sende artık; Evlat!..
Birinci kattan bıkarsın; Evlat!..
Geçersin otomatikman, ikinci kata; Evlat!..
Bu arada pek yukarılara, bakmazsın; Evlat!..
Gün olur, çocuklarla oynaşırken; Evlat!..
Bir bakarsın, evlenme çağı gelmiş çocukların
Çocukları evlendireyim, yuva kurayım derken
Bir bakarsın, üçüncü kattakiler yok olmuş; Evlat!..
Hep aşağıya bakmaktan üst kattakileri görmedin!
Çocuklarından, torunlar beklerken
Bir bakmışsın ki üçüncü kata oturmuşsun; Evlat!..
Torun olur, onları severken
Bir bakmışsın devir daim tamamlanmış; Evlat!..
İşte! Hayat kısaca bu; Evlat!..
Bir zamanlar yukarı imrenerek bakarken
Zaman bizi hep aşağı baktırdı
Yukarıdakiler melek oldu uçtular
Dünyayı size bıraktılar
Ona göre yaşayın evladım
Ona göre oynayın evladım
Sakın dünya benim demeyin
Bu herzeyi yemeyin.

Tiran-14.11.2020