Hayatın Karanlığı Şiiri - Strong Blue

.................................. Devamı...

Ben ölsem kalbim kırılır mıydı hiç
Tabutun içinde nasıl yaşardım
Şöyle bir yaslanırdım önce hafiften
Öyle, öyle gazete okuyamazdım her sabah
Pembe diziler seyredemezdim
Canım sıkılmazdı elimde kumandam olmasaydı
Sabahları işe geç kalmazdım ne güzel
Yol boyu yürümezdim düşünceler içinde
Önce gözlerimi kapatırdım
Sırtımı dayadım mı kıble yönünde
Gelen dostlarımı seyrederdim

Belki uzanıp almak isterdim koyduğun karanfili
Belki ağlamak isterdim ağlayamazdım
Belki duanı dinlerdim hiç konuşmadan
Sonra biraz su dökerdin toprağımın üstüne
Senin elinden olur ben içmez miyim?
Sen uzatırsın ben istemez miyim?
Yine de olur be zeytin gözlüm
Ben onu şerbet yerine de sayardım
Ben öldüğümde seni daha rahat yaşardım
Elimi omzuma koyup yan gelip yatardım..

Güzel olurdu be zeytin gözlüm..
Yıldızları da görmezdim geceleri
Martıların sesini de duymazdım
Gözlerini hatırlatmazdı bu şiirlerim..

Şiir defterimi götürmezdim o diyarlara
Orada yeni bir defter açıp
Yeni hayatın destanını dökerdim satırlara…

2002