Hayatın idam sehpası. Şiiri - Şair Gülyeter

Bügün son gün olacak,
Belki de uzayıp gidecek yaşam.
Ama o bana inatsa,
‘’Bende ona inadım ‘’ dedim.
Kendi kendime söz verdim bugün.
Hayatın yalanlarla ileryemeyeceğini,
Kabullendirdim kendime.
Bir film sahnesi daha son bulacaktı.
İsyana mı gidiyorum, yoksa intihara mı?
Aslında bende çözemedim bu denklemi.
Kurtuluş mu olacak kendime,
Yoksa kötülük mü bu kaçış?
Ne olursa olsun,
Dayanamıyordum,
Bu varlığından kaçınılmaz yalanlara,
ve bu zifiri karanlığa.
ellerimdeki haksızlıkları da getiriyorum yanımda.
Bu dünya benden sonra rahatlasın.
Bir kelepçeyle bağlanmış bileklerime,
Ayrılmaz benden yalnızlıklar.
Ne oldu ne işiniz var?
Bakmayın bana öyle!
‘’Koşarak gider mi insan hiç ölüme? ’’
demeyin sakın! Gidiyormuş işte.
Cebimde yalnızlıklar,
Boynumda idamın sapasağlam ipleri,
Bir darağacında bulursanız beni,
Şaşırmayın! ! !
Yalnızlıklar ağlasın,
Kahpe dünyaya…