Hayatın içinden 92 - Komşu Şiiri - Recep ...

- Nereye ağabey? Diye seslendi apartman komşusu, yan taraftaki annesinin bahçesine ektiği fasulyeleri çapalıyordu.

- Cuma’ya gidiyorum,” dedi ve sonra gayri ihtiyari ekledi -haydi gelmiyor musun?

Komşusunun namazla Cuma’yla pek ilgisinin olmadığını bildiği halde onu Cuma namazına davet etmesini doğrusu ya kendisi de yadırgamıştı. Ama söz ağızdan çıkmıştı bir kere dönülmezdi.

Komşusu elindeki çapaya dayanıp

-Yok, ağabey ben gelmeyeyim sen git, dedi -pek alışık değilim biliyorsun.

Laf açılmıştı bir kere cevap verdi.

- Olsun bir yerden başlarsın işte.

- İyi de ağabey ben namaz kılmayı da bilmem ki. Gerçi biliyorum da hangi namaz kaç rekât kılınır onu bilmem, dedi.

Üzüldü. Ne diyeceğini bilemedi.

-Öğrenmedik zamanında alışkanlık edinmedik. Böyle gelmiş böyle de gider artık, diyerek devam etti sözlerine komşusu. Gözlerinden belli belirsiz bir gölge geçti gitti.

Komşusu durumundan rahatsızlık mı duyuyordu, yoksa bilmediği için kendisini mahcup mu hissediyordu bilemedi. Bir şeyler söylemek istedi dili varmadı sustu.

- İyi peki madem dedi, - Allah kolaylık versin iyi çalış, bu sene kışlık fasulyeler senden bak, diye gülerek ilave etti.

Bahçe kapısına doğru yürürken komşusunun

-Bu sene çok ektim hepimize yeter, deyişini duydu.

Komşusunun gitmediğini bildiği halde “haydi gel,” demesine şaşırmış, hatta kendisine kızmıştı da ama demişti bir kere, söz ağzından çıkmıştı.

Bir an için nefsinin oyununa gelip yaptığı terbiyesizliği maskeleyebilmek için gülümseyerek al salladı ve bahçe kapısından sokağa çıkarak yürüdü gitti. 14.04.2020

________________/

İnsanlara zaafları üzerinden vurmaya kalkışmak ve hatta bir takım imalarda bulunmak ahlaksızlıktır, zulümdür. Asla unutulmamalıdır ki her insan eksiktir, hataları ve günahları, mutlaka vardır. 13.06.2021 recep akıl