Hayatın İçinden 85 - İyilik

Üstünden, başından, davranışlarından kısaca her halinden ihtiyaç sahibi birine benziyordu. Yorgunluğun, kim bilir belki de yılgınlığın üzerinde bıraktığı ruh haliyle zorlukla yürümeye çalışırken bir yandan da imrenerek satıcı tezgâhlarına bakınıyor, kimilerinin önünde durup yan gözle tezgâhın sahibini süzüyor, sonra yeniden ayaklarını sürüyerek bakına bakına yürümeye devam ediyordu.

Bir ara yine bir tezgâhın başında durdu ve satıcıya,

- Allah için bana sebze ver dedi.

Satıcı adama baktı biraz düşündü sonra isteksizce eline bir torba alıp tezgâhın bir köşesine ayırdığı sebzelerden bir miktar koyup adama uzattı.

Adam satıcının verdiği torbayı açıp baktı. Neredeyse hepsi çürük ve işe yaramaz şeylerdi.

Torbayı tezgâhın kenarına koyup ceplerinde bir şeyler aramaya başladı. Sonunda ceketinin iç cebinde birkaç kuruş bozuk para buldu ve satıcıya uzatıp,

- Bu paralarla da bana sebze ver, dedi.

Satıcı bu sefer iyi ve güzellerinden seçerek paranın karşılığı kadarını bir torbaya daha koydu ve adama uzattı.

Adam her iki torbayı da elleriyle kaldırıp,

-Ey Allah’ım, sen görüyor ve biliyorsun, çürükleri senin için, iyileri para için verdi, dedi ve yine o yorgun ve bezgin haliyle ayaklarını sürüye sürüye uzaklaştı. 22.04 2021

Alıntı Kısa Hikâye
________________________/

Elimizdeki hiçbir şey bize ait değildir. Günü gelip emr-i Hakk vaki olduğunda zerresini bile yanımızda götüremeyeceğimiz şeyler için insan niçin kendisine eziyet eder ki? “Ne verirsen elinle o geliyor seninle” denmiştir. Unutmayalım ki zerre kadar da olsa yapılan her iyilik Âlemlerin Rabbi olan Allah (c.c.) katında değer bulur. recep akıl