Hayatın İçinden... Şiiri - Tuncay Aytaç

Rest hikâyesi direnirken.
Yaşamla ölüm arası, göz kırpmaları arasında saliselerin hükümsel yalnızlığında.
Yitip gitme anaforlarına kapılıp, zaman tribününde.

Us'sal davranış biçimlerinde,
hiç tükenmeyecek gibi.
Koloniler arasında, karınca yuvaları misali.
Kaç evrim teorisi çürüyüp gidecek,
Kaç iskeletin parmak ucuna ilişecek tezler.
Hangi antitezde birleşip sentezde buluşacak.
Kaç evreye ayrılacak var oluşun hikayesi.

Mihlanıp kalan akıllar, evrenin toz zerreleri arasında, matematiksel cözümlerin el vermediği esrarengiz zaman furyasında.

Tıslayıp uyaran yılanın zehrini zerkederken kurbağa gözyaşlarına
karışan acının deminde kıvranırken,
Zehirin ödülünü alan yılan yutağında biriken hırsın acıkan midede son bulan canhıraş feryatlar.

Yaşamak zor be!
Hayatın ana maddesini arama telâşında
Çoğalırken yokluğa evrilen bu yolda.
Sadece çocuklukta kalan, yağmur düşlerin
Rüyalar karışan öğlen uykusuna yatan çocuk masumiyetinde.

Kısa kopuk cümlelere ilistirilen yaşam formunda deforme olan hayatlar.
Bir uçurtma yalnızlığı bendeki,
İpi bir çocuğun elinde tuttuğu.
Umutla mutluluk arasına giren, hüzünlerin yoğurduğu gözlerimde biriken ukde.

Sigara dumanında boğulurken
Ağlak gözlerle ısınmak bir çoban ateşinde.
Martıların çirkin seslerine melodiler besleyen denizin köpüren yanında.
Salınarak gelen bir yaşam ürküsü işte,
Yağmurla denizin buluşma noktasında.