Hayatın İçinden-10 Şiiri - Mahir Odabaşı

NOT DEFTERİMDEN – 10

Helalinden kazanabildin mi rızık / Unutma ki ahirette sana olacaktır en büyük azık

*
Dua nimettir / Duasız dil ağıza külfettir

*
Sakın ha beddua etme / Geri dönerde, sen de yersin büyük bir sille

*
Dostlarımız, / Keşke çocuklar olsa / Hile bilmez, hurda bilmez, / Riyadan uzak olur, doğallıktan ödün vermez

*
Babacığım anlat bana babanı anlat / Onlarda bizim gibi çocuklarına veriyorlar mıydı rahat? / Evladım ne ben anlatayım ne de sen dinle / O günden bugüne zaman çok değişti biline

*
Her gün güzel, lakin Cuma bir başka güzel / Mevtalar dualarınızı bekler, bu güne özel

*
Sağlığında bir kez arayıp soramadı / Aklı başına geldi, bu seferde mezarını bulamadı

*
Şu dünya da ne güldü, ne de güldürdü /
Dün sabah salası verildi, demek ki öldü

*
Sonun sonunda Son olmayanı ister insan

*
Seher vaktinde kalkmış anne / Çalışmak için gidiyor iş yerine / Katkı sağlayabilmek adına aile bütçesine / Talim ediyor asgari ücrete

*
Ey oğul kızıyorsun ama huyumu bende sevmiyorum / Lakin alışmışım bir kere, istesem de değiştiremiyorum

*
Hani Müslüman uyanık olacaktı / Uyan ey Müslüman, dünyayı zulüm sardı

*
Gençlikte uykuyu alamazsın / Yaşlılıkta istesen de uyuyamazsın / Gününü iyi kullan arar da bulamazsın

*
Dün hüzünlüydün, anladım / Peki bugün neden? / Bu kadar zor mu gülmen? / Boş ver hadi gülelim oynayalım / Dünya da böyle dönüyor dümen

*
Bu nasıl misafirlik böyle, sere serpe yayıldın / Bir gölgelik dünyayı ebedilik mi sandın? (handan-eşim)

*
Zil çaldı, teneffüs başladı / Bir elde cips bir elde kola / Böyle mi olmalı, okulda mola?

*
Mümin kâfir bilir ki ölüm var / Lakin düşünemez dünyada niye zulüm var

*
Tamah etme piyangodan gelecek paraya / Hele bir para çıksın da gör,/ Ne musibetler girecek araya

*
Mazide ‘ainesi iştir kişin söze bakılmaz ‘ demiş şair / Lakin şimdi yaşasaydı / ‘Beğenisi, yorumu, paylaşımı kişiliğidir’ derdi şair

*
İstediğin kadar yaşa / Ha 50, ha 80, ha 100
Akıbet ecel gelirde / Teneşir tahtasına yatırırlar dümdüz

*
Pencereden baktım dağları kar bürümüş / Cancağımız gel sende bak dedim, ses vermedi / Dönüp baktım, meğerse o da Hakka yürümüş