Hayatın Gölgesi Şiiri - Cumali Çorbacı

Pişman değilim -hep doğrunun yanında durdum-
Hayatı bir türkü gibi yaşadım - pişman değilim

Pişman değilim bir c(an) a vuruldum-
Yalansız sevdim -pişman değilim
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Herkes kendi sessizliğinde dursa
Üç yöne düşer gölgesi

Her çığlık kendi bulutu olsa
Gök kuşağına dokunur sesi

Kanatıp durmayın dizeleri
Kaleminiz geceye çalıyor

Şair oldunuz aşkı ararken
Yüzünüzde hüznünüz kanıyor

Düşersiniz alnınızda ustura bir gülüşle
Yürüyün ayak izlerinize basmadan

Susun korkularınızın gölgesinde
Ağlayın acılara dokunmadan

Anlamaz
Ceylan derisine
Yazılmıs bir yazıt
O kendini anlatır-ölüm öncesini
Bildiği söylencesi değişmez
Kesilen yerlerinde
Bir daha
Kan akmaz

Ay bilmez
Sularda suretini bozan yakamozun
Geceyi
Bir kılıcın bir yüreği
Düs yorumuyla böldüğünü
Kimse bilmez
Bir şairin
Bir imgede
Nasıl öldüğünü...