Bir lokma ekmek için döner dünya,
Kimi kazanırsa, kimi ağlar ya.
Bir elde kadeh, bir elde nasır,
Aynı sofrada farklı yudumlar var.
Bir çocuk büyürken unutur oyunu,
Çünkü ekmek parası olmuş yolu.
Okuldan çok çarşıyı tanır önce,
Ders değil, borç öğretirler çocuğa
Kimi takvimden sayar ömrünü,
Kimi duvarda asılı umuda bakar.
Biri her gece yıldız sayarken,
Diğeri sabaha kadar borçla yatar.
Hayat böyledir, soran çok olur,
Ama bilen az, yaşayan yorulur.
Kimse sırtında taş taşımaz boşuna—
Her yükün altında bir hikâye durur.
Bir perde arkasından bakan yaşlı göz,
Gençliği rüzgârda savrulmuş bir köz.
"Hayat ne çabuk geçmiş" der usulca,
Zaman anlatmaz, sadece iz bırakır söz.
Bir sokak lambası yanar tek başına,
Altında bekleyen dert olmuş her yana.
Ne bir selam duyar, ne sıcak bir söz,
İnsan bazen donar, kalır utancına.
Bir zaman kardeşlikti en büyük zengin,
Şimdi selam bile çıkar olmuş dengin.
Para her yüze ayrı maske takar,
Gönül yoksulluğu en ağır yorgunluk, Çetin.
Kayıt Tarihi : 7.12.2025 05:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!