Hayatın Gayesi Şiiri - Cihat Şahin

Kim var etmiş hayatı, ne yaşamın gayesi?
Nedir insin şu arzda, en şerefli payesi?
Her türlü zevki tatmak gayesimi hayatın?
Bunlar için harcanır, şu ömür sermayesi!

Her organı harika, her hassesi mucize!
Kimden niye verilmiş, insan denen aciz’e?
Değerini ölçemez, madde ile uzmanlar!
İfadeden acizdir, kıymetini vecize!

Tek hücreden çıkan şey, mucize-i kudrettir!
Böyle acip esere, insten tavır hayrettir!
Ne tesadüf ne doğa, değil onun sanisi!
Sahte ilah aramak, ümitsiz bir gayrettir!

Amadedir emrine, nebat hayvan ve camit!
Koşturulur imdada, dilden cüda çok samit.
İns sultandır şu arzda, tüm mahlûkat emrinde
Kimden almış yetkiyi, şu teshir kime ait?

Niye bunca masarif, ne istenir beşerden?
Ne maslahat umulur, zevke tapan pür şerden?
O ganiyyi mutlaktır, ihtiyacı yok kula!
Yalnız şükür istiyor, abdi olan neferden!

Olmamalı meşgale, abes ile iştigal!
Malayani sözlerle, dolmamalı fem’de kal.
Hamd ve şükrü bilmeli ve yapmalı şu insan!
Yansıtmalı her daim, hakka tazim dil-i hal!

Bunca meyve sebzeyi, marifetmi öğütmek?
Yiyip için durmadan, helâya onu dökmek?
Olmaz bunun mantığı, neticede yoksa kar!
Asla uymaz hikmete, zararlı gaye gütmek!

Gaye ulvi olmalı, hedef ise mukaddes!
Süfli ise meşgale, kulda gaye çok abes!
Kitap sünnet kıstası, ölçüsüdür müminin,
Onlar ile yaşamak, yasa ona her nefes!