Hayatın Garip Şiiri Şiiri - Ceyhun Karataş

Bir kör dövüşünde şimdi hayat
Arkadan saldırarak umuda
Seriyor boylu boyunca yere
Kalkıyor
Saldırıyor
Seriyor

Biri vardı çok eskiden
Denizlere sevdalıydı ölesiye
Sonunda atladı
Eskiden
Sevdalıydı
Atladı

Bir çocuk vardı senin gözlerinde
Küçücük bir neşeyle
Hüznün arasına sıkışmış
Sonunda ağladın
Boğuldu gözyaşlarında, yokoldu
Küçük çocuk
Gözlerinde
Yokoldu

Saçlarını kemiren annen miydi
Yoksa hayat sanada mı saldırdı?
Saçların tutunamadı yuvasına
Salındı saçların, denize düştü
Saçların
Salındı
Düştü

Hayat dövüşü bırakınca
Dönüp arkasına baktı
Denizlere sevdalı adamı aradı
Adam gözlerindeki çocuğa uzattı elini
Avcunu açtı
'Al' dedi işte
'Bu umut'
Hayat kemirirken annenin saçlarını
Ağladı
Atladı
Yokoldu

Hayat adamı bulamadı
Denize bakmadı
Ağlayarak uzaklaştı kıyıdan
Adam denizde kaldı
Çocuk boğuldu gözyaşlarında
Adam boğulmadı
Çocuk alıp senin saçlarını
Ölüler diyarına umut saçtı
Çocuk hayatsız kaldı
Sen saçsız kaldın
Adam umutsuz