Hayat kitaplarda yazılan gibi değilmiş.
Kitaplarda her kelimenin altında başka bir kelime gizliymiş.
Her yüzün altına başka bir yüz...
Böyle gidiyormuş bunun sonu yokmuş.
Geç de olsa şimdi anlıyorum.
Beni aşar bu kelimelerin altındaki kelimeler, bu yüzlerin altındaki yüzler...
Ben içimdeki acıya bakarım.
İçimdeki enayiliğe bakarım.
Evet kelimelerin altındaki kelimeyi, yüzlerin altındaki yüzü biliyorum ama, ben seni içimde hissederken,
sana inanmışken şehrin her tarafında yanan bir ışık vardı.
Yollarda, bahçelerde, hiç durmadan yanan bir ışık...
Sen bu hayatta her şeyi benden iyi bilirsin.
Öyleyse açıkla seni içimde hissettiğim her an hayatı aydınlatan bu ışığı...
Yollarda, bahçelerde, evlerde gece ve gündüz durmadan yanan bu ışığı...
Hadi böyle bir ışığın hiç olmadığına inandır beni.
Enayisin de bana...
Çocuklardan, sarhoşlardan, budalalardan bile daha enayi...
Dünyayı, insanları, hayatları göründüğü gibi sandığım için...
Herşeyin göründüğü gibi olduğuna inandığın ve öyle sevdiğim için enayisin de...
Ama açıkla bana bu ışığı...
Cezmi ErsözKayıt Tarihi : 16.8.2003 11:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Siz mi önce yazmıştınız, ben mi bilmiyorum ama;
Hayatın enayisi benim galiba...
Harikaydı...
Saygılarımla...
Mehmet KIYAK
ENAYİ
Bir tek ben varım,
Bu dünyada enayi!
Kimler aldatmadı ki beni…
Üçler, beşler, yediler,
Erkekler, dişiler…
Enayiyim ben, enayi!
Kimler aldatmadı ki beni…
Büyükler, küçükler,
Güçlüler, güçsüzler…
En çok da,
Zaaflarım, ihtiraslarım, nefsim…
Aldattı beni!
Kimler aldatmadı ki beni...
Bir ben varım bu dünyada,
Enayi…
Aldatsınlar bakalım…
Herkesin varsa bir bildiği,
Benim de var bir bildiğim.
Onlar bilirse bir ikiyi,
Ben bilirim on ikiyi.
Aldatmak istersen sen de aldat beni,
Aldatmak istiyor da aldatmıyorsan,
Enayisin, enayi!
Mehmet KIYAK*
TÜM YORUMLAR (8)