Hayatın En Güzel Perdesi Şiiri - Aysun Erat

Ben büyürken,
Hayatın sırrına erdiğimi düşünüp.
Her gün daha da büyük laflar ederek
Çoğu zaman da hayata yenilerek.

Sen düşlerinin peşinde kaçıyorsun çocukluğuna.

Yaramaz çocuklar gibi gülümseyen dudakların
Az sonra bükülecek bir erik ağacından düştüğünde.
Söylesene...
Dudakların ne kaybeder güzelliğinden ağladığında?

Sen de bütün çocuklar gibi güzel değil misin?
Bütün çocuklar gibi sevilesi.
Hayatın en güzel perdesi.

11/2006